historia 2007-2009

El último tango continuará sin fi
Quiero reproducir la magia que vive en el baile. Crear aquí lo que creo fascinante de la “milonga” y atraparlos dentro de ésta atmósfera, dentro de ésta película dónde uno es el protagonista.
Mi experiencia en Buenos Aires es que, cuando entro en un salón de tango, aparece la escena como un precipicio lleno de cataratas, es un shok, una cachetada. La música acompasada y lánguida del tango, el suave bullicio, los espejos y cortinas, las miradas, las idas y venidas. Hay una actividad que es el baile pero debajo hay algo más que lo convierte en misterio.
El tango no es, para mi, una danza erótica y sensual, más que ésto es mística, religiosa, y sobre todo es muerte. En algún momento es posible dominar el cuerpo hasta olvidarse de él, concentrarse en la música y en la comunicación con el otro. Se baila atrapado por los pies en la tierra y la cabeza está orbitando en algún lugar del espacio.
La pista es un mar con olas que se mueven armoniosamente.
Yo creo que es el último barroco. Lo bailarines dibujan figuras que giran, se retuercen, firuletean y rebotan en el aire. Lo pesado se vuelve etéreo para caer abruptamente después y ser arrastrado como un ancla.
Metafísica es parte de su poesía, la finitud del hombre y su transitoriedad es su gran problema . Especialmente para los millones de inmigrantes, que a principios de siglo vinieron buscando “Hacer la América” pero muchos encontraron frustraciones y la nostalgia por su patria.
“Adán Buenosayres” novela escrita por Leopoldo Marechal (se publico en 1948) relata la vida de un poeta existencialista. Vivía en un conventillo en Buenos Aires, deambulando entre las tertulias nocturnas, organizadas en distintas casas allá por los años 30. Allí se discutían diferentes pensamientos, entre tanta variada especie.
Tango representa un deseo intenso de buscar, conocerse y enteder al otro. Una curiosidad vertiginosa, libre de preconceptos que da lugar a la creación de nuevas formas, ideas … acciones.
La palabra probablemente, viene de la lengua hablada por los esclavos provenientes del Africa, tangos eran los bailes de los negros.
Tiene el compás marcado del candombe, la sensualidad de la habanera cubana, la melodía de las polcas, de los valses y de la canzoneta italiana; del árabe, la matemática.
Nació en las riberas de Río de la Plata, entre Uruguay y Buenos Aires, hace más de 100 años.
“El ultimo tango continuará sinfin” es un evento organizado por, L5, Ruud Beerens en Yiiyi de la Mota.
Canta Judith Maian acompañada por Pablo Paredes en piano.
Bailan León y Yiyi.
Viernes 3 de diciembre de 1999
L5, Lindanustraat 5, Roermond,
20 Hs. Gratis
Yiyi de la Mota
en ocación de la despedida de L5 de su lokal en Roermond
De laatste tango duurt eeuwig voort
Ik wil de magie van de balzaal overbrengen. Ik wil hier scheppen wat ik fascinerend vind aan de “milonga”, ik wil  mensen in die atmosfeer vangen, in die droom waarvan zij de hoofdrolspelers zijn.
Mijn ervaring in Buenos Aires is dat, wanneer ik een tangozaal betreed, het schouwspel me voor komt als een afgrond vol watervallen; het is als een schok, een klap in het gezicht. De afgemeten en lome tangomuziek, het zachte rumoer van de mensen, de verlichte dansvloer met daaromheen de tafeltjes, spiegels en gordijnen; ogen die naar alle kanten kijken. Er wordt gedanst ...
Volgens mij is de tango niet zozeer een erotische en sensuele dans als wel een mystieke en religieuze dans, die bovenal met de dood te maken heeft. Op een bepaald moment is het mogelijk om het lichaam helemaal onder controle te hebben en te vergeten, en zich op de muziek en de communicatie met de ander te concentreren. Men danst met de voeten stevig op de grond en met het hoofd in hogere regionen.
De dansvloer is een zee met harmonieus voortôllende golven.
Ik geloof dat het de laatste barok is. De figuren draaien, kringelen, kronkelen en stuiteren in de lucht; de zwaartekracht wordt etherisch, om daarna in een abrupte beweging te eindigen of slepend als een anker.
De metafysica maakt deel uit van zijn poëzie, eenheid en vergankelijkheid is hun probleem. Dat gaat alle mensen aan, maar vooral de miljoenen immigranten die aan het begin van de eeuw naar Amerika kwamen om er een beter leven te zoeken, maar alleen teleurgesteld raakten en heimwee hadden naar hun vaderland.
‘Adan Buenosayres” is een roman van Leopoldo Marechal (1948) over het leven van een existentialistische dichter die in een woongemeenschap in Buenos Aires leefde. Rond 1930 bezocht hij nachtelijke feestjes, die in verschillende huisjes werden georganiseerd en waar gedachtenwisselingen tussen al die verscheidene mensen plaatsvonden.
Tango stelt een intense wens voor, naar zoeken, kennis maken, en begrijpen. Een duizelingwekkend nieuwsgierigheid. Vrij van vooroordelen, tango geeft de mogelijkheid om nieuwe vormen, ideeën, acties te creëren.
Het woord “tango” is waarschijnlijk afkomstig uit de taal die gesproken werd door de negerslaven: tango’s waren de ruimten waar de negers dansten.
Hij heeft het krachtige ritme van de “candombe” en de Cubaanse “habanera”, de melodie van de polka’s en de walsen, van de Italiaanse “canzonetta” en de mathematiek uit Arabië.
De tango is meer dan honderd jaar geleden ontstaan aan de oevers van Rio de la Plata.
“El ultimo tango” zal een avond zijn waarop de Argentijnse zangeres Judith Maian zal optreden met begeleiding van Pablo Paredes op de piano, en iedereen word uitgenodigd om te dansen.
“De laatste tango duurt eeuwig voort” wordt georganiseerd door L5, Ruud Beerens en Yiyi de la Mota.
Zangt Judith Maian met begeleiding van Pablo Paredes op piano.
Tango optreden van Leon en Yiyi.
Vrijdag 3 december, 1999
L5, Lindanusstraat Roermond
20 uur, Gratis.
Yiyi de la Mota
In gelegenheid van de afscheid van L5. De Kunstinitiatiev L5 moet in 2000 van zijn vaste locatie in Roermond weg- Op 3 dicember 1999

Geen opmerkingen: